GRİP OLUNCA NE YAPILIR?

 

GRİP OLUNCA NE YAPILIR?

                                                                                                       Yazan: Doç. Dr. Hüseyin GÜL

Erzurum’un soğuğu anlatılamaz. Bizzat yaşamak gerek…

Gölçayır Köyü, Erzurum’dan daha yüksek bir yerde. Soğuğu, karı-kışı eskilerin deyimiyle nevi şahsına münhasır…

Kışın zemherinde lojmandan yüz metre uzaklıktaki bir köy konağına gidinceye değin bile kaş, kirpik, bıyık, saç, sakal ne varsa buz tutar…

Nezle ve grip kaçınılmaz sıradan hastalıklar…

Bu yüzden Pasinler’e her indiğimde bol miktarda aspirin ve gripin alır evde bulundururdum. Bazen de cebimde taşır nezle ve grip olan Gölçayırlılara verirdim.

Soğuk bir kış günü nezle olmuştum. Ceplerim aspirin ve gripinlerle doluydu…  Günde üç dört adet yutuyordum iyileşebilmek için.

Okula doğru giderken bana doğru gelen Bilal Uğur ile karşılaştım. Altmış-altmış beş yaşlarındaydı Bilal Amca…

Bilal Amca’nın da benim gibi nezle olduğunu gördüm. Kısa bir hoş-beşten sonra kendisine birkaç tane aspirin teklif ettim.

-“Olmaz, kabul etmem”… Dedi.

“Zararı olmaz” dedim. Israr ettim, aspirin ve gripin kullanması için. Ama kabul etmedi bir türlü.

Başladı anlatmaya Bilal Amca:

-“Bak hocam, ne nezle, ne de grip için asla ve asla ilaç kullanmam. Ne yaparım biliyor musun?...

-“Buyurun Bilal Amca”… “Ne yapıyorsun anlat” dedim…

“Bak dedi” Bilal Amca:

-“Hanıma bir tas kadar tereyağı erittirir, o bir tas tereyağını içerim. Ertesi gün hiçbir şeyim kalmaz”…

-“Etme eyleme Bilal Amca!”… “Nasıl yaparsın bunu?... Bir tas tereyağı içilir mi? Midende donar, sindiremezsin. Allah korusun götürür seni!” dedim…

-“Korkma Hocam, bir şey olmaz. Bilakis bir tas erimiş tereyağını içtiğim günün ertesi günü sapa sağlam olurum”. Dedi…

 

Ertesi günün akşamı Bilal Amca ile Hacı Yaşar’ın Köy Konağı’nda buluştuk…

 

Bilal Amca, aynen söylediği gibi “sapa sağlam” olmuştu. Hiçbir şeyi yoktu.

Övünerek:

-“Gördün mü Hocam!.. Bir tas tereyağından sonra halim bu işte”…

-“Maşallah Bilal Amca!” dedim…

Ben ise nezle halimle aksıra, hapşıra, gözü yaşlı, cepte mendilim… Aspirin ve gripine devam ettim bir hafta boyunca…

Not: Bu makalenin tamamı yazarın kendisine aittir… Alıntı bir makale değildir. Unvan, ismim ve soy ismim yazılmak kaydıyla paylaşılabilir…

WHAT TO DO WHEN YOU CATCH THE FLU?
Written by: Assoc. Prof. Dr. Hüseyin GÜL

The cold of Erzurum is beyond words. You have to experience it to understand...

Gölçayır Village lies even higher than Erzurum. Its cold, its snow, and its winter are, as the elders say, truly one of a kind...

In the dead of winter, just walking the hundred meters from the lodgings to the village guesthouse would be enough for your eyebrows, eyelashes, mustache, hair—everything—to freeze solid.

Colds and the flu were unavoidable, everyday illnesses...

That’s why every time I went down to Pasinler, I’d stock up on aspirin and cold medicine to keep at home. Sometimes, I even carried them in my pockets to hand out to the villagers of Gölçayır who had come down with a cold or the flu.

One bitterly cold winter day, I caught a cold myself. My pockets were stuffed with aspirin and flu pills… I was swallowing three or four a day, trying to get better.

On my way to school, I ran into Bilal Uğur. He was around sixty or sixty-five years old...

I could tell Bilal Amca (Uncle Bilal) had a cold too. After a quick greeting, I offered him a few aspirins.

“No, I won’t take them,” he said.

“They won’t hurt,” I replied, insisting he take the medicine. But he wouldn’t accept, no matter what.

Then Bilal Amca began to speak:

“Look, teacher, I never—ever—take medicine for a cold or the flu. Do you know what I do instead?”

“Please, Bilal Amca,” I said. “Tell me what you do…”

He said:

“I have my wife melt a bowlful of butter, and I drink it all. By the next day, I’m completely fine.”

“Don’t be ridiculous, Bilal Amca!” I said. “How can you do such a thing? Who drinks a whole bowl of melted butter? It could congeal in your stomach, you wouldn’t be able to digest it. God forbid, it could kill you!”

“Don’t worry, teacher, nothing happens. On the contrary, the day after I drink that melted butter, I’m as healthy as ever,” he replied.

That evening, we met again at Hacı Yaşar’s Village Guesthouse...

Just as he had said, Bilal Amca was in perfect health. Not a trace of illness remained.

Proudly, he said:

“You see, teacher! That’s what a bowl of butter will do!”

“Maşallah, Bilal Amca!” I said.

As for me—still sneezing, sniffling, teary-eyed, handkerchief in pocket—I kept up my aspirin and cold medicine routine for another whole week...

Note: This article is entirely original and belongs solely to the author. It is not a quotation or excerpt. It may be shared on the condition that my title, name, and surname are clearly stated.